Maandagavond 2 juli 21.05 uur. Zoals elke avond zat de Kat op zijn vaste plek naast de schoorsteen en keek uit over de stad Ciudad. De lucht kleurde van blauw naar paars naar roze en langzaam voelde de Kat zich tot rust komen. Deze voor hem zo ongewone rust zorgde ervoor dat zijn gedachten helder werden als het water dat hij dagelijks dronk en hij bedacht zich dat hij wel een stukje zou willen vliegen. Zonder al te lang te filosoferen over de vraag of hem dat wel of niet zou lukken en of het hem wel of niet zou bevallen, zoals hij op andere dagen gedaan zou hebben -een gewoonte die er steevast toe leidde dat hij uiteindelijk niets meer deed- begaf hij zich naar de dakrand. Hij streek met gepaste plechtigheid zijn snorharen glad en sprong. Op het moment dat zijn vier poten in het luchtledige terecht kwamen, groeiden er twee stevige witveren vleugels uit zijn zij. Hij vloog. Met trage slag verdween hij in de steeds donker wordende avond.
